Οι δύο εικαστικοί κλήθηκαν να δημιουργήσουν μία σειρά έργων μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας.  
Έτσι δημιουργήθηκαν τα τείχη μεταξύ της προσωπικής βιωματικής εμπειρίας του καθένα και της συλλογικής μνήμης του τόπου.

Meteorites. Γλυπτά από μάρμαρο, κοκκινόπετρα και κοπριά πάνω σε αυτοσχέδιες ξύλινες κατασκευές. Το κάθε γλυπτό αφήνει σε αυτό τον χώρο την δική του λέξη. Αν ενώσουμε όμως τις λέξεις δεν βγαίνει καμία ιστορία. Αυτό που εξιστορούν τα αντικείμενα είναι αποσπασματικά μέρη της εμπειρίας της κατοίκησης στο κοινό πεδίο των δύο εικαστικών.
MURS UN SUSPENCE. Εικαστική εγκατάσταση με μεικτά υλικά ή η ανέγερση ενός αναμνησιακού οικοδομήματος. Ενας οργανισμός ο οποίος βρίσκεται σε συνεχείς αναζήτηση της ταυτότητάς του. Ο άγνωστος, ο ξένος, ο μη αναγνωρίσιμος, ο πολύπλοκος, ο μιγάς.
Finally they never went out. Δύο χώροι, ο ένας μέσα στον άλλο. Από το οροπέδιο των μενίρ της Γαλλίας μπαίνουμε στις αρχαίες οικίες των Κυκλάδων. Μπαίνουμε και μένουμε εκεί, ξανατακτοποιούμε το παρελθόν όπως θέλουμε εμείς και δημιουργούμε έναν νέο τόπο.
Εναν τόπο μεταξύ. Τον κοινό μας τόπο.